Ieder seizoen zitten ze er weer bij, Totelossers die ons een half jaar moeten verlaten om een semester in het buitenland hun educatieve geluk te beproeven. In “Totelossers in den vreemde” vragen wij aan deze uitgevlogen studenten hoe ze hun tijd over de grenzen ervaren. In deze zesde editie is voormalig voorzitter en Totelosser van het Jaar, Senna Kloosterman, aan het woord. Lees snel hoe Senna haar tijd verdrijft in het zonnige Zuid-Afrika.
Gegroet vanuit het zonnige Zuid-Afrika, het is hier (eindelijk) zomer. Hoewel eerst de rollen omgedraaid waren (ik vertrok al op 13 juli), is het de afgelopen weken (bijna) niet kouder dan 20 graden geweest hier. Maar het semester is al bijna ten einde en over een maandje zal ik weer een voet zetten op Nederlandse bodem. Hieronder vinden jullie een impressie van mijn buitenlandsemester!
Mijn leven hier in Zuid-Afrika is vrij zorgeloos, geen commissies, geen werk, en 28,5 studiepunt in een half jaar, ik heb niks te klagen. Die studiepunten haal je trouwens niet zomaar: verplichte aanwezigheid, interactieve sessies in kleine klasjes (van 10 tot 30 studenten) en een tentamen van 7,5 (!) uur. Maar de intensieve colleges hebben ook zeker voordelen: op deze manier heb ik vele klasgenoten en zelfs professoren best wel aardig leren kennen. Zo gaan we binnenkort braaien (dat is een Zuid-Afrikaans BBQ) bij onze Afrikaans docent en heeft een ander prof mij al zijn reisplannen van Namibië doorgestuurd.
Ik studeer in Stellenbosch, de tweede oudste stad van Zuid-Afrika op een klein uurtje rijden van Kaapstad. Hoewel Stellenbosch een relatief veilige “bubbel” en echte studentenstad is, wordt in je eentje in het donker over straat lopen ten zeerste afgeraden, vooral als je een vrouw bent. Daarnaast is de droogte nog steeds een actueel probleem, hebben we soms een paar uur geen stroom en kennen ze geen Wi-Fi in de studentenhuizen van de universiteit. Studenten wonen hier in “koshuise”, soms met wel 450 studenten in één huis. Overal wonen mannen en vrouwen gescheiden, behalve waar de internationale studenten zitten. Wij maken onderdeel uit van een soort vakantiedorp (zo ziet het er echt uit), met 26 verschillende huizen waarin dan ongeveer 24 studenten wonen, internationals en locals bij elkaar. We hebben zelfs onze eigen wasserette en een soort campingwinkel!
Stellenbosch staat daarnaast bekend om zijn wijngaarden, en dat zijn er veel, heel veel. Wekelijks staan er dan ook een wijnproeverij op de planning, voor een paar euro mag je ergens tussen de drie en zes wijnen proeven: een prima manier om de dag door te komen! In de weekenden gaan we daarnaast vaak naar Kaapstad, doen we allemaal hikes (dat is gewoon een hip woord voor een uitdagende wandeling) in de buurt en soms huren we een auto om er wat verder op uit te gaan, want openbaar vervoer: dat kennen ze hier niet!
Op sportief vlak heb ik mij aangesloten bij de Maties: zo worden de studenten van Stellenbosch genoemd en heet ook elke sportclub, ongeacht de sport die ze beoefenen. De populairste sport hier is rugby, en het land ging dan ook vollédig uit zijn dak toen laatst het WK werd gewonnen, prachtig om mee te maken! Qua populariteit komt eerst nog cricket, en daarna pas is voetbal aan de buurt. Zaalvoetbal kennen ze hier niet, en in Stellenbosch is er maar één officieel dames veldvoetbalteam. Dat team speelt het niveau onder landelijk, en hoewel er ontzettend veel begeleiding is (we hebben vaak minimaal drie verschillende trainers per training), is de commitment over het algemeen laag. Ik heb wel eens een training meegemaakt met maar drie spelers… Wedstrijden hebben hier wel een meer officiële uitstraling, en daarom was het ook tof om een paar wedstrijden mee te kunnen spelen. In December spelen ze een soort GNSK (van een week lang), maar omdat ik geen fulltime student ben, mag ik daar helaas niet aan mee doen.
De komende maand staat er nog een reis naar Namibië op de planning en komen mijn huisgenoten nog op bezoek waarmee ik onder andere op Safari naar het Kruger Park ga, genoeg om nog naar uit te kijken dus! Maar niet getreurd, daarna vlieg ik weer terug naar ons mooie kikkerlandje en kunnen jullie met eigen ogen zien of er nog wat van die zaalvoetbalkunsten over gebleven zijn. Ik denk dat ik wel een paar (techniek)trainingen kan gebruiken, maar kijk er naar uit om weer in het Totelos tenue aan de aftrap te verschijnen!
