Totelossers in den Vreemde 5

Ieder seizoen zitten ze er weer bij, Totelossers die ons een half jaar moeten verlaten om een semester in het buitenland hun educatieve geluk te beproeven. In “Totelossers in den vreemde” vragen wij aan deze uitgevlogen studenten hoe ze hun tijd over de grenzen ervaren. Vandaag is het alweer tijd voor het vijfde verhaal, en dit is een speciale. Deze studente is namelijk zo gek geweest om niet een half jaar, maar een heel jaar haar geluk te gaan beproeven in het buitenland. Lees snel hoe het Nina van Esbroeck vergaat in Oxford!

In februari dit jaar maakte ik met de Eurostar de overtocht naar de British Isles; Oxford om precies te zijn. Hier ben ik aangesloten bij het Department of Materials voor een eenjarig afstudeerproject Technische Natuurkunde. Het project is gericht op quantum dots, een van de kandidaten om gebruikt te worden in de toekomstige quantum computer. Genoeg technisch geleut voor nu; de geïnteresseerden zijn meer dan welkom bij mijn afstudeerpresentatie (hopelijk) in maart.

Oxford is in een woord samen te vatten: Traditie. Wanneer je je aanmeldt voor een opleiding of PhD in Oxford, wordt je toegewezen aan een college. Er zijn in totaal 43 colleges en dit zijn dan ook de mooie historische gebouwen die je overal tegenkomt in Oxford. Ieder college heeft een eigen dineerhal (geheel in Harry Potter stijl), bibliotheek, huisvesting en sportteams die het tegen elkaar opnemen in de intercollegiate leagues. Er is grote concurrentie tussen de colleges en iedereen loopt dan ook rond in blitse college bomberjacks. Eens per week organiseren de colleges een formal dinner; een 3-gangen diner waar black tie verplicht is en de studenten bij binnenkomst van de professoren al staand een Latijnse lofzang ten gehore brengen. In het begin waren deze tradities even wennen, maar na een paar weken genoot ik er stiekem volop van en gingen de Latijnse lyrics me al wat beter af.

Oxford zelf is een klein stadje; ongeveer Eindhoven binnen de ring, en in het weekend stroomt het vol met toeristen. Alle huizen zijn typisch Brits en de gemeente doet haar best om alles zo traditioneel mogelijk te houden. Er zijn meerdere mooie parken, waar je fantastisch kunt vertoeven als de zon zichzelf heel af en toe laat zien. Ik deel een huis met een Britse, Braziliaanse en Amerikaanse en vrijwel iedere avond wordt er iets in de categorie ‘’Love Island’’ gekeken om efficiënt af te schakelen.

Voor wat sportieve en sociale afleiding ben ik lid geworden van het Wolfson college dames voetbalteam. Hier heb ik maar twee wedstrijden kunnen meedoen, omdat het seizoen al in maart eindigde. Uiteindelijk hebben we in deze twee wedstrijden de titel en beker gepakt, dus qua timing zeker niet verkeerd. Omdat je in de zomer in Oxford niet op de voetbalvelden mag vanwege het heilige cricketseizoen, skippen we nu het voetbal en duiken we (vaak meerdere keren per week) direct de pub in voor wat pints.

De grootste sport in Oxford is echter niet voetbal of cricket, maar het studentikoze roeien. Ik kan niet terug naar Nederland zonder het eens te proberen, dacht ik. Nu blijkt het stiekem een ontzettend leuke en technische sport te zijn en zit ik soms 3 tot 4 keer per week in de boot. De vroege trainingen van 6:30 zijn soms even doorbijten, maar je krijgt er gratis frisse lucht en een live zonsopgang voor terug.

Al met al is Oxford een super toffe ervaring en leer ik een hoop mensen kennen met compleet verschillende verhalen. Door van huis te zijn besef je ook wel extra wat je mist en ik hoop alle knappe Totelossers in Eindhoven dan ook snel weer te zien!

–Nina van Esbroeck